Kobieta spodziewająca się dziecka zobowiązana jest do poddawania się wielu ważnym badaniom, które wchodzą w skład tzw. standardu opieki medycznej.
Na liście badań, poza USG, morfologią krwi, badaniem ogólnym moczu czy cytologią, pojawia się KTG. Na czym ono polega i w jakich przypadkach należy je wykonywać? Wyjaśniamy.
KTG (kardiotokografia) jest badaniem diagnostycznym stosowanym w celu oceny stanu płodu. Pozwala wykryć wiele nieprawidłowości, np. zakażenie macicy, niedotlenienie płodu, dzięki czemu możliwa jest natychmiastowa reakcja ze strony lekarza ginekologa lub pozostałych osób składających się na personel medyczny.
Rodzaje kardiotokografii
Badanie dzieli się na kardiotokografię zewnętrzną oraz kardiotokografię wewnętrzną. Chociaż oba rodzaje są bezinwazyjne, KTG wewnętrzne wykonywane jest tylko w sporadycznych przypadkach.
- Kardiotokografia zewnętrzna
Jej istotą jest monitorowanie czynności serca płodu przy jednoczesnym kontrolowaniu skurczów macicy. Badanie przeprowadzane jest przy użyciu specjalnego urządzenia rejestrującego połączonego z dwoma czujnikami umieszczonymi na elastycznych pasach. Jeden pas służy do pomiarów skurczów macicy, a drugi zlicza liczbę uderzeń serca płodu. Oba pasy zakładane są na kobiecy brzuch.
Badanie jest całkowicie bezbolesne. Trwa ok. 30 minut. Wyniki pojawiają się bezpośrednio na monitorze, a jednocześnie wykonywany jest wydruk.
- Kardiotokografia wewnętrzna
Kardiotokografia wewnętrzna to badanie bezinwazyjne, które – podobnie jak KTG zewnętrzne – służy do oceny pracy serca płodu oraz liczby skurczów macicy. Badanie polega wprowadzeniu przez szyjkę macicy specjalnej elektrody. Umieszczona na głowie dziecka, mierzy rytm serca płodu. Natomiast czujnik do pomiarów skurczów zostaje umieszczony na brzuchu ciężarnej.
Kiedy robić?
Badanie zewnętrzne, w przeciwieństwie do USG wykonywanego przez cały okres ciąży, wykonywane jest w ostatnich tygodniach – aż do porodu. Wyjątek stanowi ciąża zagrożona – wówczas pierwsze badanie zwykle przeprowadza się już po 25 tygodniu ciąży, a kolejne powtarza się regularnie. Jeśli chodzi o częstotliwość kardiotokografii, wykonuje się ją przy każdej wizycie u ginekologa, zaś w momencie przekroczenia orientacyjnego terminu rozwiązania ciąży – co 2-3 dni. Warto także podkreślić, że badanie przeprowadzane jest w trakcie porodu.
Natomiast kardiotokografia wewnętrzna wykonywana jest bardzo rzadko – jedynie w przypadkach, kiedy dochodzi do zagrożenia życia płodu. Przeprowadzana jest wyłącznie przy rozwarciu szyjki macicy na 1-2 cm oraz gdy dojdzie do pęknięcia pęcherza płodowego.
Znaczenia badania kardiotokograficznego nie należy bagatelizować. Stanowi ono bardzo cenne źródło informacji – pozwala ocenić prawidłowość bicia serca w stosunku do skurczów macicy. Dzięki temu lekarz jest w stanie wykluczyć / stwierdzić normokardię, tachykardię lub bradykardię.